Topsport of breedtesport?

Afgelopen week was ik aanwezig bij het afscheidssymposium van de directeur van Transvorm. De meesten van ons kennen Transvorm van de vacaturesite voor medewerkers in de zorg. Een professor sprak daar over de TOPSPORT die medewerkers in de zorg leveren. Ik merkte dat me dat irriteerde. Hoezo topsport? Ik zie topsportmensen als mensen die met niets anders bezig zijn dan met het verhogen van hun prestatie. Alles en iedereen om hen heen moeten zich schikken. Eigenlijk zijn ze een beetje egoïstisch en dat is ook nodig om de absoluut hoogste prestatie te leveren. Is dat nou de associatie die ik heb met onze medewerkers en is dat nou de manier om toekomstige medewerkers te interesseren voor de zorg? TOPSPORT. Ik denk zelf van niet.

Hoe belangrijk is eten

Dat is een makkelijke vraag. Heel belangrijk, want als je er mee stopt ga je dood. Het gaat in principe vanzelf. Je krijgt honger en je zorgt dat je eten krijgt. Ons lichaam gaat daar ook heel ingenieus mee om. Als je een goed ritme hebt kun je er de klok op gelijk zetten. Mijn man zegt altijd, er zijn twee belangrijke zaken bij het eten: het moet smaken en het moet genoeg zijn. Eten & drinken zijn ook belangrijke momenten op de dag voor onze bewoners. Op al onze locaties en woongroepen.  Het is heel gemakkelijk is om te zeggen dat het eten elke dag een feestje moet zijn. Maar hoe krijgen we dat voor elkaar? Er zijn zoveel wensen, beperkingen, mogelijkheden.

De eerste indruk

Als ik ergens nieuw kom, voel ik altijd meteen of ik welkom ben. Hallo, fijn dat je er bent, lust je een kopje koffie? Even die aandacht die nodig is om je op je gemak te voelen. Die eerste indruk is er eentje die je onthoudt, of je nu bewoner bent of medewerker. 

Delen is vermenigvuldigen

Loslaten en vasthouden

Deze zomer werd ik toch weer verrast. Mijn schoonvader van bijna 92 is gestorven.

Professionals aan het roer

Professionals aan het roer. Dat is de basis van onze besturingsfilosofie. Het project ‘Vitale teams goed beter best’ is een expeditie die antwoorden probeert te vinden. Wanneer doen onze vitale teams het goed. Hoe geven we hen terug wat ze presteren? En hoe beïnvloeden we het handelen van iedereen in positieve zin?

Mijn laatste blog van 2017

Deze week heb ik, samen met de Centrale Cliëntenraad, gedineerd op WoonincPlusVitalis locatie De Horst. Het was werkelijk een feestje. Wat wordt er vol passie gewerkt. Bij het afscheid ontkwamen we dan ook niet aan het proeven van dé appelmoes, die onze bewoners heel graag eten. Het was een enerverend en verrassend jaar, maar er heerst een groeiend vertrouwen, dat we met de juiste dingen bezig zijn. Iedere dag een beetje beter. Komend jaar ga ik op alle locaties eten, gewoon samen met mijn man. We hebben als Vitalis een nieuwe cateraar en ik ben reuze benieuwd of de maaltijd het hoogtepunt van de dag voor onze bewoners kan en zal zijn.

Wat een inspirerende week!

Met de Dutch Design Week in Berckelhof, een maatschappelijk diner en de herijking van ons proces naar Vitale teams.

Mijn vakantie zit erop

Mijn vakantie zit erop, ik heb er zin in. Maandagochtend 6.oo uur appt mijn dochter: ‘Mam, jullie hebben fraude gepleegd, het staat groots in de krant’. Ik zit meteen rechtop in bed en weet dat mijn week anders begint dan ik had gedacht. In de middag is alles weer rechtgezet en de rest hebben jullie kunnen lezen in de krant. Dinsdagochtend staat de Inspectie voor de Gezondheidszorg onaangekondigd voor de deur. Het zoemt letterlijk door de organisatie. Het lijkt erop dat we goed bezig zijn en dat er verbeteringen zichtbaar zijn. Mooi. Er ligt al een intern verslag waar we volgende week mee aan de gang gaan.

Blije momenten

Deze maand kwam ik onder andere op locatie Peppelrode, om met eigen ogen te zien waarom zij onlangs de award 'Meest Belevingsgerichte Zorg' hebben gewonnen. Ook bezocht ik een PG afdeling op locatie Wissehaege, waar alles in het teken staat van het echt leren kennen van de dementerende bewoner, zoals hij was, nu is en mogelijk straks wordt.