Zorgdossier, van hoofdpijndossier naar geluksdossier

15-07-2018

Als ik met medewerkers praat over het zorgdossier ontstaat er vaak een rimpel in iemands voorhoofd. De rimpel heeft dan te maken met het idee dat er iets nog niet goed op orde is.  Dat is geen fijn gevoel en vaak bedenken we daarom allerlei excuses.

We weten allemaal dat dat het essentieel is om onderstaande vragen te kunnen beantwoorden:

- Wie is de bewoner? Ken jij je cliënt echt? Wat vond de cliënt belangrijk voordat hij/zij bij ons kwam wonen? Denk nog eens aan het filmpje ‘See me’. (www.youtube.com/watch?v=TmTmBNg2w1o).

- Waar heeft de bewoner ondersteuning bij nodig? Wat mankeert hij/zij? Wat kan iemand nog wel? Breng dit op een gestructureerde manier in kaart (omaha).

- Waar moet je alert op zijn (risico's)?  Waar moeten we speciaal op letten?

Het zorgdossier is er om goede zorg te leveren. Toch lukt het ons onvoldoende om dit goed voor elkaar te krijgen. Dat rechtvaardigt de vraag: Wat gebeurt er als we geen goed zorgdossier hebben? Doen we de bewoner dan echt te kort? Maken we dan meer fouten die hersteld moeten worden, ontstaan er meer MIC-meldingen of klachten? Kunnen flex-medewerkers wel de zorg leveren die nodig is of ontstaat er  onnodige onrust bij bewoners? 

Ik denk dat we met zijn allen de antwoorden op deze vragen wel weten. Dus wat gaan we nu doen, dacht ik …

Ik ga er een ‘geluksdossier’ van maken, waar iedereen graag en per se aan wil bijdragen. De bewoner (de bedoeling) centraal en de drive om de drie vragen te beantwoorden én er invulling aan te geven. In het besef dat je daardoor iemand gelukkiger maakt. Dat jij het verschil maakt!

Ik zie het al voor me, dat als je het dossier opent er een glimlach op je gezicht verschijnt, in plaats van een rimpel. Wauw …

Wie doet er mee? Wie maakt van een zorgdossier bij Vitalis een geluksdossier voor de bewoner?

Inge Fleischeuer

Terug naar het overzicht